Op de opvang zien we dit vaak. Een kind huilt sneller, slaapt slechter of wordt drukker. Meestal is dit geen onwil, maar een signaal: het brein kan de stroom aan prikkels niet goed filteren.
Elk kind verwerkt elke seconde enorm veel informatie. Wat het ziet, hoort, voelt, ruikt en proeft, maar ook wat het denkt en voelt. Normaal bepaalt het brein wat belangrijk is en wat genegeerd kan worden. Bij jonge of gevoelige kinderen werkt dat filter nog niet optimaal. Alles moet verwerkt worden.
Een belangrijke speler hierin is de amygdala, het ‘waarschuwingsbelletje’ in het brein. Wanneer er veel tegelijk gebeurt, gaat dat belletje sneller af. Het lichaam maakt stresshormonen aan, het kind voelt zich overweldigd en kan minder goed luisteren of nadenken.
De reacties verschillen: sommige kinderen trekken zich terug en lijken afwezig, anderen worden druk, boos of onrustig. Anderen krijgen buikpijn, willen niet eten of slapen ’s nachts slecht. En alles wat daartussen zit, komt ook voor.
Wil je je verder verdiepen in prikkelverwerking bij kinderen? Bekijk dan deze links:
Via deze links vind je ook boeken die interessante verdieping bieden.